Babam Yanımdayken
“Babam Yanımdayken”.. Öyle naif ki.. Çizimler, renkler, cümleler.. Sarıp sarmalıyor.. O minik kız çocuğu siz oluveriyorsunuz sanki.. Sonra cümleler, hatıralar, hayaller karışıyor.. Her ayrıntıya ayrı bir duygu gizlenmiş.. Sevgi, şefkat, arkadaşlık, dostluk, güven, özlem, fedakarlık,.. Bunu fark edince daha bir dikkatle bakıyorsunuz.. İnceden bir sızı bazen.. Belki geçmişe özlem, yeniden çocuk olabilmeye.. Belki “şu an”…