Bazen bir söz hayatımızı nasıl da değiştirir💗 Hatta bence bu söyleyen kişi için de geçerli. Üstelik bir de sinerji durumu var. Hele ki sözler sihirliyse.. Bir de kelebek etkisini hesaba katarsak.. Sonucu ve tesirini hayal etmek güç😍 “Sihirli Sözler”e bayıldık😇 Ailecek okuduk, üzerine sohbet ettik. Kendi sihirli sözlerimizi bulduk. Öyle tatlı şeyler çıktı ki ortaya.…
Çok, çok tatlı bir kitap var kucağımda şu an😍 Hayalim ailecek hatıralarda buluşmaktı bu kitap sayesinde. Bugün fırsat bulamayınca biraz üzüldüm. Ama hatıralar bir yere kaçmıyor ne de olsa😉 Yarınlar hepimizin😊 Kitapta bir çocuğun (ya da farklı çocukların) babaları hakkında neler düşündüklerini okuyoruz. Bu arada çocuk düşündüğü herşeyi hatıralarından derlediği karelerle -çoğu trajikomik😅- daha…
Todd Parr’ın tatlı, çocuksu resimleri ve sevimli cümleleriyle herkese merhaba😊 Zor bir süreçten geçtik, geçiyoruz. Minik kuzu ana okulu bitirdi bu yıl. Bir yanım buruk. Birşeyler yarım kaldı, eksik kaldı duygusu hep orada, bir yerde. Diğer yandan da coşku ve minnet doluyum. Sevgisini, ilgisini, desteğini ve emeğini hep hissettiğimiz öğretmenlerle tanıştığımız ve birlikte olduğumuz için…
“Sana meşe ağacının şarkısını söyleyeyim mi?” diye sordum. Ses vermedi, yine de söyledim. Orman olmayı düşlersen ancak, Gerçeğe dönüşür orman olmak. Ama yanlızlığı seçersen eğer Ne orman kalır geriye ne düşler.” Kentin ortasındaki bir avuç topraktan kocaman bir orman olmaya yolculuk. Kök salmak, toprağın altındaki zenginliği keşfetmek, büyümek, yeşil yaprakların tırtıla evsahipliği etmesi, tırtılın kanatlı…
Herkese merhaba🤗 Kurgu dışı çocuk kitaplarıyla ilgili paylaşım yapmak bir süredir aklımdaydı. Geçtiğimiz hafta bu türde birkaç güzel kitap daha okuyunca ertelemek istemedim. O zamaan, başlıyoruumm😉 İlk kitap, çok, çok beğendiğim “Atlas”. Duyurusu yapıldığında hayallerimi süslemeye başlamıştı. Elime aldığımda ise hayallerimin de ötesinde olduğunu anlayıp mest olmuştum. Boyutu, pastel tonları, çizimler, ayrıntılar, açıklamalar.. Kıtaları sırayla…
Emeğin, paylaşmanın, hayal kurmanın ve bunu gerçekleştirmek için adım atmanın; satın almak yerine denemenin, yeni tecrübeler kazanmanın ve sahip olduklarımızın değerine vurgu yapan çok, çok güzel bir hikaye “Ağaç Kale”. Ayaz’ın yeni evinin bahçesindeki koccaman akçaağaç onu hemen hayal dünyasına çeker. Babasına birlikte bir ağaç kale yapmayı teklif eder. Babası inşaattan pek anlamasa da oğlunun…
Sevdiklerimizi nasıl mutlu edebiliriz? Neye ihtiyaçları olduğunu nasıl bilebiliriz? Ve ne yapabiliriz? Hele de küçücük bir çocuksak😌 Göç, ayrılık, yabancılaşma, yalnızlık sonrası hayalin, umudun ve cesaretin hikayesi😊 Yıllarca balıkçılık yapmış olan büyükbaba nehir kenarındaki evini satıp şehre gelir. Yanında oltalarıyla hem de. Torunuyla balkona çıkıp aşağıda akan “nehre(!)” şaşkın gözlerle bakar. Onun tek tutkusu balık…
“Babam Yanımdayken”.. Öyle naif ki.. Çizimler, renkler, cümleler.. Sarıp sarmalıyor.. O minik kız çocuğu siz oluveriyorsunuz sanki.. Sonra cümleler, hatıralar, hayaller karışıyor.. Her ayrıntıya ayrı bir duygu gizlenmiş.. Sevgi, şefkat, arkadaşlık, dostluk, güven, özlem, fedakarlık,.. Bunu fark edince daha bir dikkatle bakıyorsunuz.. İnceden bir sızı bazen.. Belki geçmişe özlem, yeniden çocuk olabilmeye.. Belki “şu an”…
Bu haftasonu bol kucaklaşmalı, bol oyunlu geçsin, olmaz mı😉😍💗 Çocuklarımız sevildiklerini, değerli olduklarını hissetsinler. Biz de tekrar tekrar ifade edelim; sözlerimizle, dokunarak, oyunlarla. Baba ile Bir Gün kitabı izin gününü çocuklarıyla geçiren Baba Tilki’yi anlatıyor. Hepsiyle ayrı ayrı ilgileniyor. Onlarla yaşlarına, ilgilerine uygun oyunlar oynuyor.. Uçurtma uçuruyorlar, top oynuyorlar, kek pişiriyorlar, çeşitli yarışlar yapıyorlar. Yağmur…
Dün gece ilk kez Taş Kağıt Makas Atölyesinde sevgili Özge Lokman Hekim’i ve sevgili Ceyda Düvenci’yi dinleme fırsatım oldu. Çook keyifli bir sohbetti. Hatta dün geceki 6. buluşmalarıymış. Çocuk edebiyatı sohbetlerini çok seven biri olarak biraz üzüldüm açıkçası. Ama tüm canlı yayınların kayıtlı olduğunu öğrendiğimde çok mutlu oldum. Bugün fırsat buldukça eski kayıtları dinledim, notlar…