“Bir hikâyesin sen. Kendi hayatının yazarısın. Yaşanacak her gün, bembeyaz bir sayfa. Doldurman için seni bekliyor. Hadi, hikâyen eğlenceyle dolup taşsın. Merak uyandırsın. Maceraya bulansın. Onu başkalarına anlatmayı unutma!” Özşefkat ❤️ ben Tazelenmeye ihtiyaç duyduğunuzda. Ya da sıfırlanmaya. Ruha şifa. Her gün yeniden yazıyoruz hikâyemizi. Bunu hiç unutmayalım. Ola ki kaybolursak ya da sarsılırsak, yerin…
Bayılmalık bir kitap daha🫠🥰 Her şey birazcık ıslaklıkla başlar. Şehir halkı ilk başta çok aldırış etmez. Fakat suyun seviyesi her gün biraz daha yükselir. Şehir halkının tutumlarını izlemek çok hoş. Eğlenceli diyenler, dedikodu yapanlar, sorunu görmezden gelenler, sorunla baş etmeye çalışanlarla dalga geçenler -bana dokunmayan yılan bin yaşasın(!), sorunu fırsata çevirenler,… Tüm bunlar olurken ve…
Bazı kitaplar vardır. Anlatmaya nefesim yetmez dediğiniz… “Dünyanın Dokuduğu” onlardan biri benim için. Varlığından haberdar olduğumda henüz dilimize çevrilmemişti. Bir yerlerde bulup dinlemiş, uzaktan gözlerimle sevmiştim. Belki o gün atmıştı ilk ilmeğini. Usul usul hatıralarımda gezinmiş, çocukluğuma, yan odadaki dokuma tezgâhına, kirketlerin ucuna, kahkahalara, türkülere, koca kazanlarda kaynayan kök boyasına, kurumaya bırakılan rengarenk yünlere ve…
Porselen diyarında masal tadında bir yolculuk🩵 Bu kitabı ilk gördüğümde ne kadar heyecanlandığımı hatırlıyorum. Gerçeğin ötesine geçen, yeni bir gerçeklikte bilinenle, beklenenle oyunlar oynayan, zihni kurcalayan, algıyı şaşırtan her güzel işle karşılaştığımda yaşadığım gibi. Kitap Sevme Günü buluşmalarımızdan birinde yakın zamanda ülkemizde de yayımlanacağını duyduğumda gün saymaya başlamıştım. Gelecek seferki temamız kültürel miras. Bu bağlamda…
“Ne görürsün bir ağaca bakınca? Yapraklar, budaklar, dallar mı? Yoksa nefes alıp veren, devinen ve dans eden bir canlı mı?” “Ne Görürsün Bir Ağaca Bakınca?”yı dün sabah okumuştum. Kalbim kocaman oldu. Öğleden sonra mültecilik ve savaş konulu kitaplara dair yazarken zihnimde, arka planla şu dizeler akmaya başladı: “Yaşamak bir ağaç gibi tek ve hür. ve…
“… çünkü hayatta gözle görülenden daha fazlası vardır.” Gerçekten de öyle değil mi? Son zamanlarda tam da bu kitapta geçen gözle görülmeyen pekçok şeyle başım dertte olduğundan belki de, kitap beni içine çekiverdi. Kurgusu, çizimleri, renkleri albenili. Özellikle de anlatım diline bayıldım. Samimi, interaktif ve oyuncu🎈 Akla takılan bir şarkıyı görebilir misiniz ya da bir…
Küçük eller, küçük ayaklar, küçük kulaklar… Ama bunun yanında büyük fikirler, büyük sözler, büyük hayaller,… Bu kimdir diye sorsam bir çocuk dersiniz değil mi? Bu küçük insan hep küçük kalacak değildir elbette. Hatta acele edenler de çıkabilir. Büyümenin özgürlük olduğunu düşünüyorlar sanırım😅 Büyük laflar ederek bizi şaşırtırlar. Kahvaltıda pamuk şeker yemek onlar için gayet normal…
Küçük sesler çıkaran şeyler, eriyen şeyler, ışık saçan şeyler, güzel kokan şeyler,… Kısacası şeyler… Her gün rastladığımız, kullandığımız, farkında olmaksızın geçip gittiğimiz irili ufaklı pekçok şey. Sayfalarda dolaşırken istemsizce örnekler dökülüyor dilimden… Açılan şeyler:kapı Güzel kokan şeyler: bebek Işık saçan şeyler: yıldırım Kıstıran şeyler: çamaşır askısı (tecrübeyle sabit, çok fena😬) Çizgili şeyler: zebra kek🤤 Hızlı…
Köyde sıradan, sakin, huzurlu bir gün yaşanıyor. Herkes günlük işleriyle, rahatça ilgileniyor. Sayfayı incelemek dinginlik verici. Hatta hemen oraya ışınlanmak isteyebilirsiniz. Ama karar vermeden önce bir sonraki sayfaya geçin derim. Zira huzur yerini endişeye bırakıyor ve ilerleyen sayfalarda korku, üzüntü, kızgınlık, öfke, hor görme, utanç dolu günler bekliyor kahramanlarımızı. Kahramanlar her duyguyla yüzleşiyor, yeni kararlar…