“Arkadaşlarım bir çok kez, onları ağaca çıkarmamı istediler, ama hiçbir zaman bunu yapmadım. Kiraz ağacına, büyüyünce Corinna’yı tırmandıracağım bir tek; dedemin bana öğrettiği her şeyi ben de ona öğreteceğim. Bunu bir kez rüyamda gördüm; Corinna’yla birlikte dalların üzerinde takla atıyorduk; kiraz ağacı sarsılıp duruyordu, sanki gülüyordu. Evet, bu yalnızca bir rüyaydı; ama madem ağaçlar nefes…
Oğlumla birlikte okuduğumuz harika bir kitap daha. İkimiz de “Mucize”yi, August Pullman’ı, Auggie’yi çok sevdik. Hikayesinden çok etkilendik. Pek çok duygu ve düşünce kaldı geriye; farklı olmak, bedensel-zihinsel engellilik, aile ve toplum tarafından kabul görme, zorbalık, cesaret, fedakarlık, pes etmemek, şefkat, nezaket ve dahası. Kitap, yüzünde fiziksel bozukluklarla doğan ve sonrasında yirmi yedi kez ameliyat…
Anne-oğul okumalarından bir kitap daha. Sakız sardunyalarımızın tomurcuklarından renkler sızmaya başladı. Hayran hayran izlerken bu kitap geldi aklıma. Okuyalı epey olmuş aslında. Oğlum bir arkadaşından ödünç almıştı. Ben de eşlik ettim okuma yolcuğuna. Kahramanımızın adı Sakız Sardunya. Adını bir türlü sevemiyor. Okulda alay konusu. Bu oldukça üzüyor onu. Büyüklerin sözlerini, davranışlarını sorguluyor. Mesela annesi pilavını…
“Arkadaşlarım bir çok kez, onları ağaca çıkarmamı istediler, ama hiçbir zaman bunu yapmadım. Kiraz ağacına, büyüyünce Corinna’yı tırmandıracağım bir tek; dedemin bana öğrettiği her şeyi ben de ona öğreteceğim. Bunu bir kez rüyamda gördüm; Corinna’yla birlikte dalların üzerinde takla atıyorduk; kiraz ağacı sarsılıp duruyordu, sanki gülüyordu. Evet, bu yalnızca bir rüyaydı; ama madem ağaçlar nefes…
Anne-oğul okumaları… İlk Miyase Sertbarut kitabımdı “Yuan Huan’ın Kulübesi”. Yapay zeka ve çocuk edebiyatı. İlginç, merak uyandırıcı, heyecanlı ve şaşırtıcıydı benim için. Kitabın en temel konusu çocukların kitap okumamaları ve kitap okumayı sevmemeleri. Yazar bunu hikaye içinde hikayelerle anlatıyor bize. Her hikaye esas konunun etrafında dönüyor ve düşündüren, sorgulatan kurgusu var. Hepsi birbirinden güzel. Pek…
“Hasret, dediler, kalbimizde yaşar. Ama Max, bunu çok daha iyi biliyordu: Vücudu milyarlarca hücreden oluşuyordu ve bu hücrelerin her biri canını yaktığına göre, bu bir tek şu anlama gelebilirdi: Hasret, içinde herşeyi sarmıştı.. Ve eğer ruhu da hücrelerden oluşuyorsa, o zaman gayet tabii hasret oraya da yerleşirdi; çünkü Max’ın her yanını tam anlamıyla kaplamıştı.” Kitabı…