Küçük eller, küçük ayaklar, küçük kulaklar… Ama bunun yanında büyük fikirler, büyük sözler, büyük hayaller,…
Bu kimdir diye sorsam bir çocuk dersiniz değil mi?
Bu küçük insan hep küçük kalacak değildir elbette. Hatta acele edenler de çıkabilir. Büyümenin özgürlük olduğunu düşünüyorlar sanırım😅
Büyük laflar ederek bizi şaşırtırlar. Kahvaltıda pamuk şeker yemek onlar için gayet normal olabilir. Büyüklerin çoğu “normal”ini de sorgularlar ama😉 Her gün banyo yapmak da neden? Balık değiller ya sonuçta😄 Çoğu “sıradan” şey için de ortalığı ayağa kaldırırlar ama. Simidi iki ayırdıktan sonra dikmek(!) zorunda kalan anneler duydum😬🤭
Büyüklerin büyük dünyasını görmemiş, unutmuş gibi yapabilirler. Hoş büyüklerin de payı büyük bunda: Anlamaz o. Fakat tüm bunlar kaybolup gitmiyor, okul çantasında ya da yatağın altında varlığını sürdürmeye devam ediyor. Gün gelip yüzleşene kadar.
Çocukların küçük, sıradan şeylere ilgisi, merakı hayran olunası. Her biri mutluluk kaynağı onlar için.
Güvercinlerin peşinden koşan, deniz kabuğunu kulağına dayayıp dinleyen bu çocuklar büyümemeye karar verdiğinde ne olur biliyor musunuz? İşte onlar bir tutam gün ışığı, minicik bir kar tanesi gördüğünde, gözleri ışıl ışıl olur. Ve bu gizemi kalplerinde bir ömür taşırlar.
Tüm farklılıklarıyla, ısrarlarıyla, huysuzluklarıyla gün gün değişip büyüyecek bu küçük insanlar.
Hiç fark etmedim ki, zaman nasıl da geçti, daha dün ilk adımını atmadın mı,… Rüya gibi değil mi?
Büyümek için pekçok şeye ihtiyaçları var, kabul. Ama ilk sırada sevgi dolu gözler, şefkatli kollar, güven veren, rahatlatıcı sözler gelmiyor mu, ne dersiniz?
Yavrulara sarılın🥰
Beatrice Alemagna yine gönüllere taht kuruyor❤️ Her bir çizimi tablo gibi. Her bir paragrafı düşünülesi. Çerçeveletip asılası. Bayıldım🫠
