Farklı olmaya nezaketle bakış💚
“Tıpkı bahçemizde olduğu gibi bütün farklılıklarımız çevremizi -aslında bütün dünyamızı- ilginç ve eğlenceli hale getirir.”
Kitabın ruhunda bu inanç var. Bahçeyi metafor olarak da düşünebiliriz. Zira bu illüstrasyonlarla tüm kitap boyunca işleniyor. Tanıdığımız her yeni çocukla ve onun katkısıyla bahçe adım adım şekilleniyor ve tüm çocukların bir arada olduğu rengarenk bir bahçeye kavuşuyoruz.
Yazar farklı sağlık sorunları yaşayan çocukların hikâyelerini anlatıyor bize. Sayfayı her çevirdiğimizde bir çocukla tanışıyoruz. Astım hastası, görme engelli, tekerlekli sandalyede olan, işitme engelli, disleksisi, dikkat dağınıklığı olan çocuklar. Onların dilinden yaşadıklarını, zorlandıkları şeyleri, yaşama nasıl tutunduklarını, güçlü oldukları yönlerini, bireysel farkındalıklarını öğreniyoruz.
Yazar kitabın girişinde kendinden de bahsediyor. Yedi yaşındayken Tip I diyabet teşhisi almış. Kendini farklı hissettiği zamanları, insülin iğnesini gören diğer çocukların onun ne yaptığını merak ettiklerini hatırlıyor.
Hepimiz birbirimizden çok farklıyız. Bazı farklılıkları görmek, anlamak kolay olabilir. Bazılarını görmek, anlamak için zamana ihtiyaç duyabiliriz.
Merak ediyorsak basitçe sormak da yetebilir. İçtenlikle, nezaketle. Yargılamadan, kıyaslamadan, ötelemeden.
Yazarın vurgulamaya çalıştığı da tam olarak bu bence. Her sayfaya minik sorular da iliştirmiş bu niyetle. Karşıdakine saygı duyarak, onu daha yakından tanımayı isteyerek sorulan sorular❤️
