“Cevizler düşer, kuşlar uçar. İyi ki tersi doğru değil. Yoksa bir cevize yem olabilirdim.” “Peki ya insanlar?” “Küçük odalarda oturup düşünürler,” dedi Roko.” Okumak diyoruz ya. Hayatı okumak konusunda ne düşünüyorsunuz? Hayat size neler fısıldıyor? Hangi soruları soruyorsunuz? Neleri sorguluyorsunuz? “Roko ile Konuşmalar” şehir yaşamında çocuk olmak eleştirisiyle başlıyor. Apartman hayatı. Çok yoğun çalışan anne…
Masal demişken😍 “Şarkılı Masallar”ın ilkini daha önce paylaşmıştım, “Önce Hayal”. Şimdi ise “Taş Çorbası” bizlerle. Yine bir değişim ve dönüşüm var. Ama bu defa duygularda, düşüncelerde, davranışlarda. Eğlendiriyor, düşündürüyor ve heybemizi dolduruyor. Paylaşmayı bilmeyen bir köye yolu düşen bir gezginin sadece ufacık bir taşla köylülerin hayata bakışını nasıl farklılaştırdığını görüyoruz. Sadece evlerin etrafı çevrili değildi…
“Sanatçı Burada Ne Anlatmak İstemiş”i anlatmaya kelimeler yetmez. Çok, çok beğeniyorum. Her kitaplıkta bulunması gerektiğini düşündüğüm harika bir eser. Atlas, “Mantı bir sanat mıdır?” sorusuyla başlıyor. Bu muzip, eğlenceli, düşündüren, sorgulatan üslup kitap boyunca devam ediyor ki ben buna bayıldım. Renkler, çizimler, mizanpajın da katkısı çok büyük. Müthiş özenli bir çalışma. Sanat…
Ah bu uyumak istemeyen babalar😅 Ne yapacağız onlarla😄 Her gün aynı hikaye, “Uyumak istemiyorum.” Küçük çocuk nazikçe anlatmaya çalışıyor önce. Ama sonra ipin ucu kaçıyor. Yok, aslında kaçan baba😄 Koşturuyor, hatta amuda kalkıyor! Küçük çocuk bir hikaye okumayı teklif ediyor. Uykuya yumuşacık bir geçiş. Babası, çocuğun dizlerine oturuyor. Çok sevimli ve komik bir tablo😊 Hikaye…
Bazen bir söz hayatımızı nasıl da değiştirir💗 Hatta bence bu söyleyen kişi için de geçerli. Üstelik bir de sinerji durumu var. Hele ki sözler sihirliyse.. Bir de kelebek etkisini hesaba katarsak.. Sonucu ve tesirini hayal etmek güç😍 “Sihirli Sözler”e bayıldık😇 Ailecek okuduk, üzerine sohbet ettik. Kendi sihirli sözlerimizi bulduk. Öyle tatlı şeyler çıktı ki ortaya.…
Çok, çok tatlı bir kitap var kucağımda şu an😍 Hayalim ailecek hatıralarda buluşmaktı bu kitap sayesinde. Bugün fırsat bulamayınca biraz üzüldüm. Ama hatıralar bir yere kaçmıyor ne de olsa😉 Yarınlar hepimizin😊 Kitapta bir çocuğun (ya da farklı çocukların) babaları hakkında neler düşündüklerini okuyoruz. Bu arada çocuk düşündüğü herşeyi hatıralarından derlediği karelerle -çoğu trajikomik😅- daha…
Todd Parr’ın tatlı, çocuksu resimleri ve sevimli cümleleriyle herkese merhaba😊 Zor bir süreçten geçtik, geçiyoruz. Minik kuzu ana okulu bitirdi bu yıl. Bir yanım buruk. Birşeyler yarım kaldı, eksik kaldı duygusu hep orada, bir yerde. Diğer yandan da coşku ve minnet doluyum. Sevgisini, ilgisini, desteğini ve emeğini hep hissettiğimiz öğretmenlerle tanıştığımız ve birlikte olduğumuz için…
Emeğin, paylaşmanın, hayal kurmanın ve bunu gerçekleştirmek için adım atmanın; satın almak yerine denemenin, yeni tecrübeler kazanmanın ve sahip olduklarımızın değerine vurgu yapan çok, çok güzel bir hikaye “Ağaç Kale”. Ayaz’ın yeni evinin bahçesindeki koccaman akçaağaç onu hemen hayal dünyasına çeker. Babasına birlikte bir ağaç kale yapmayı teklif eder. Babası inşaattan pek anlamasa da oğlunun…
Sevdiklerimizi nasıl mutlu edebiliriz? Neye ihtiyaçları olduğunu nasıl bilebiliriz? Ve ne yapabiliriz? Hele de küçücük bir çocuksak😌 Göç, ayrılık, yabancılaşma, yalnızlık sonrası hayalin, umudun ve cesaretin hikayesi😊 Yıllarca balıkçılık yapmış olan büyükbaba nehir kenarındaki evini satıp şehre gelir. Yanında oltalarıyla hem de. Torunuyla balkona çıkıp aşağıda akan “nehre(!)” şaşkın gözlerle bakar. Onun tek tutkusu balık…
“Hasret, dediler, kalbimizde yaşar. Ama Max, bunu çok daha iyi biliyordu: Vücudu milyarlarca hücreden oluşuyordu ve bu hücrelerin her biri canını yaktığına göre, bu bir tek şu anlama gelebilirdi: Hasret, içinde herşeyi sarmıştı.. Ve eğer ruhu da hücrelerden oluşuyorsa, o zaman gayet tabii hasret oraya da yerleşirdi; çünkü Max’ın her yanını tam anlamıyla kaplamıştı.” Kitabı…