Hep daha fazlasını istiyor olabilir miyiz? Gelecek kaygısı. Tüketicilik, istifçilik. Daha iyisi, daha güzeli, daha yenisine ulaşma gayreti. “An”ı yaşayabiliyor muyuz? Ya da genel olarak gelecekteki o “an”a kadar yaşamayı mı erteliyoruz? Neyin hayalini kuruyoruz? Bu hayallerimizin temelinde ya az önce saydıklarım varsa? Kendimizi kandırıyor olabilir miyiz? Yaşamımız bir oyalanmadan ibaret olabilir mi? Evet, epey…
“Ekşilina’nın Hayret Verici Maceraları”nı okudum. İkinci kez. Duygusal bir yolculuktu. Pek çok konu, alt başlık vardı. Aile, dostluk, bağlar,.. Ama temelinde Ekşilina’nın çok ağır bir hastalığa yakalanan annesinin vefatına kadarki süreç anlatılıyor. Yıkılma, toparlanma, eriyip gitme, çare arama, isyan, umut, kayboluş, her “an”a, her anıya sarılma ve son. Öyle güzel, öyle özel ki.. Hem kurgusu,…
“”Kalbinin peşinden giden neyi keşfeder dayıcığım?” “Kendini.” Aden suratını astı. “Oysa ben bu yolun sonunda bir hazine keşfedeceğimi düşünmüştüm.”dedi. Edi şefkatle, “Aden, sen bu evrenin en kıymetli hazinesisin.” dedi.” Öyle sevdim ki. Aden’le Edi’nin dostluğuna bayıldım. Aden nasıl dayısına dünyaya çocuk gözleriyle bakmayı hatırlatıyor ve gösteriyorsa, Edi de ona farklı düşünmeyi, sorular sormayı, keşfetmeyi öğretiyor.…
Umuda, mucizeye ihtiyaç duyduğunuz zamanlarda kapınızı çalıveren, ılık rüzgarıyla evinizi, gönlünüzü saran, bir püf çiçeğini elinize kondurup hadi bir dilek tut diyen, hayal kurmanın, hayallerin peşinden koşmanın gücünü bir kez daha hatırlatan bir masal.. Herşeyi en iyi yapan makinelerde çevrili bir köy düşünün. Herşey mükemmel. Kusursuz bir an mı yaşamak istiyorsunuz ya da kusursuz bir…
Korkma Küçük Ağaç.. Büyümek biraz sancılı bir süreç.. Ve bitmiyor da. Çehresi değişiyor, koşullar, beklentiler değişiyor ya da bakış açısı. Farklılık, belirsizlik beraberinde güvensizliği de getiriyor. Şu an sahip olduğun herşey elinden alınıyormuş gibi hissediyorsun. Belki de bu yüzden daha sıkı sarılıyorsun yapraklarına. Ama yalnız olmadığını bilmelisin. Çevrene bir bak. Tüm ağaçlar aynı değişimle karşı…
Yolculuk kitaplarım. “Savaşı Bitiren Sinek” 2018’in son kitabı, “Martıya Uçmayı Öğreten Kedi” ise 2019’un ilk kitabı oldu. İkisini de keyifle okudum. Hatta benden sonra büyük oğlum da okudu. Bir de sürprizle karşılaştık. Martıya Uçmayı Öğreten Kedi kitabını tiyatroda izleme şansımız oldu. Tiyatroya gitmeden önce küçük oğluma okudum. Harika bir uyarlamaydı. Zevkle izledik. Hepimiz için muhteşem…
Pekii, siz bugün bir kova doldurdunuz mu? Görünmez Bir Kova Herkesin görünmez bir kovası olduğunu ve bu kovanın içinde de kendisi hakkındaki iyi duygu ve düşüncelerinin olduğunu düşünün. Bu kova nasıl dolar? Bu kovayı doldurmak için neler yapabiliriz? Başkalarının kovasını da doldurabilir miyiz? Çocuklarımıza olan sevgimizi farklı şekilde gösteriyoruz. Sarılıyoruz, öpüyoruz, şarkılar söylüyor,…
“”Sana meşe ağacının şarkısını söyleyeyim mi?” diye sordum. Ses vermedi, yine de söyledim. Orman olmayı düşlersen ancak, Gerçeğe dönüşür orman olmak. Ama yanlızlığı seçersen eğer Ne orman kalır geriye ne düşler.” Şiirsel Taş’ın yazdığı, Akın Düzakın’ın resimlediği Büyük Sevbeni, kentin ortasındaki bir avuç topraktan kocaman bir orman olmaya yolculuğu anlatıyor bize. Kök salmak, toprağın altındaki…
“Soso’nun Kompost Kitabı”na arkadaş gelmiş. “Deniz’in Sıfır Atık Kitabı”. Öyle sevdim ki. Çocuklar ve bizim için harika bir kılavuz. Kitap, okulların açılmasıyla başlıyor. Ve biz de bir okul yılı boyunca gerçekleşen inanılmaz bir yolculuğu izliyoruz. Okulun ilk günü, öğretmen çocuklardan yaz tatilinde neler yaptıklarına dair bir resim yapmalarını ister. Beter Beşli Yeni bir okul yılında…
Tanıştırayım: Kitaplığımızdaki “Çocuklar İçin Felsefe” bölümü. Hepsi bunlar değil tabi. Ya da şöyle söylemek daha doğru olabilir. Okuduğumuz her kitap bizi bir yolculuğa çıkarır. Düşündüğümüz, sorguladığımız, sorular sorup cevapların -bazen sonu cevapsızlık da olabilir tabi- peşine düştüğümüz sürece. “Filozof Çocuk” kitabı bu konuda hem bir kaynak hem de bir kılavuz niteliğinde. Yazar farklı yaşlardaki kendi…