Bazen “Açimpala gitsin!” diyemediğiniz şeyler üst üste gelir. Ya da başkalarının “Amma da açimpa!” deyip geçtiğini yerlerde sizin tepkiniz “Açimpalarım olmadan asla!” olabilir. Bu haliniz onlara biraz açimpa gelebilir tabii. İyisi mi siz tası tarağı toplayıp açimpa bir yere kaçın. Açimpayı istediğiniz zaman, istediğiniz yerde kullanın😄 Bir araştırmacının tarihin tozlu sayfaları arasından bulunup çıkardığı bu…
57.Kütüphane Haftası geride kalmış olabilir. Ama kütüphane sevgimiz bâki❤ Kitaplık kolunda olduğum, kütüphane nöbetçiliği yaptığım zamanları hatırlıyorum. Üniversite yıllarındaki ziyaretlerim. Staj yaptığım iki farklı yerin kütüphanesi olduğunu öğrendiğimde nasıl mutlu olmuştum. Yıllar geçti.. Ve ben anne oldum. Bu defa çocuk kütüphanesi arayışım başladı. 11 yıl önce Ali Dayı Çocuk Kütüphanesi’yle tanıştık. Evimize çok uzak olsa…
Kütüphanede “Taşradan Öyküler”le karşılaştığımda “bugün şanslı günüm” dedim. Shaun Tan’in eserlerine hayranım. Hızlıca inceledim. Bir kaç hikayeyi okudum. Sonra dedim ki sıcak bişeylere kavuşunca uzuun uzun okurum. Ve öyle de yaptım. Shaun Tan’i, “Asla Neden Diye Sorma”, “Kızıl Ağaç” ve “Ağustos Böceği” kitaplarıyla tanıyordum. “Kayıp Şey”in ödüllü animasyonu ile “Uzak” ve “Ağustos Böceği“nin animasyonlarını izlemiştim.…
Üç yıl önce Ankara’da kaybettiğimiz kütüphane kitabını Çanakkale’de bulduk🙈😅 Buraya nasıl geldiğine dair hiçbir fikrim yok😎 Çok üzüldüğümü hatırlıyorum. Baskısı olmayan bir kitap olduğu için bulma şansım da olmamıştı. Kütüphane müdürüyle de görüşerek sevgili Feridun Oral’ın “Farklı Ama Aynı” kitabını alıp vermiştik kütüphaneye. Hazır kavuşmuşken birazcık da “Anne Ben Kimim?” diyen Mimi’ye kulak verelim mi😉…
Bizim kedi dünyayı boydan boya dolaşmaya karar vermiş. Neler görmüş neler? Bu kısım tekir kedimize kalsın. Onu görenlere odaklanalım biz. Hatta onu nasıl gördüklerine. Pisi bıyıkları, kulakları ve patileriyle hepi topu bir tekir bizimkisi. Bir tilkinin gözünde nasıldır sizce? Tombul mu tombul. Köpeğin bakış açısıyla, sıskaa, tipsiiz. Balık için buğulu, korkutucu sarı gözler. Suyun altından…
Annelik ve kaygı.. “Ahh!” dediğinizi duyar gibiyim. Hele bugün. Minik kuzumun anasınıfında, yeni okulunda ilk günüydü. Bu süreci ne kadar farkındalıkla, sükunetle, kabulle geçirmeye çalıştıysam da birazcık da olsa aklım onda kaldı. Kitabımızın kahramanı küçük bir çocuk. İsmi Memo. Memocuk biraz hasta ve annesinin de bir toplantıya gitmesi gerekiyor. Memo’nun babası “Endişelenme, çok iyi bakarım…
“Lık lık, tak tak, hatta tok tok, kırt kırt, tısss-tısss, şık şık!” Bu sesler de nereden geliyor? Mutfaktan olabilir mi? Mutfakta kim mi var? Minik bir şef desem? Çocuklar mutfağa bayılır. Tatlar, kokular, renkler.. Sebzeler, meyveler, baharatlar.. İlginç alet ve malzemeler.. Yıkama, doğrama, pişirme, yoğurma, haşlama, kızartma, dondurma, mayalama.. Çok, çok daha fazlası. Devamlı bir…
“”Bu bir ev mi?” “Bu bir çiçek mi?” “Bu da nedir böyle?” diye sordular. Vasya, “Bu benim sanatım,” diye cevap verdi. “Bu sana ne hissettiriyor?”” “Çatırdayan gök mavisi noktalar, kızıl kareler, fısıldayan kömür rengi çizgiler” desem zihninizde ne canlanır? Neler hissedersiniz? Renklerin şarkısını duyabilir misiniz? Renklerin sesini çizebilir misiniz? “Gürültülü Boya Kutusu” soyut resmin ilk…
Hep daha fazlasını istiyor olabilir miyiz? Gelecek kaygısı. Tüketicilik, istifçilik. Daha iyisi, daha güzeli, daha yenisine ulaşma gayreti. “An”ı yaşayabiliyor muyuz? Ya da genel olarak gelecekteki o “an”a kadar yaşamayı mı erteliyoruz? Neyin hayalini kuruyoruz? Bu hayallerimizin temelinde ya az önce saydıklarım varsa? Kendimizi kandırıyor olabilir miyiz? Yaşamımız bir oyalanmadan ibaret olabilir mi? Evet, epey…
“Ekşilina’nın Hayret Verici Maceraları”nı okudum. İkinci kez. Duygusal bir yolculuktu. Pek çok konu, alt başlık vardı. Aile, dostluk, bağlar,.. Ama temelinde Ekşilina’nın çok ağır bir hastalığa yakalanan annesinin vefatına kadarki süreç anlatılıyor. Yıkılma, toparlanma, eriyip gitme, çare arama, isyan, umut, kayboluş, her “an”a, her anıya sarılma ve son. Öyle güzel, öyle özel ki.. Hem kurgusu,…