“Ejderhanı Nasıl Ateşlersin” geçtiğimiz hafta tekrar tekrar okuduğumuz kitaplardan biriydi. Konusu, dili ve çizimleri çok tatlı😍 Evcil ejderhamızın ateşi söndüyse ne yaparız? Belki birşey alevlerin çıkmasını engelliyordur. Tutup silkelesek mi acaba? Karnının üstünde zıplayabiliriz ya da. Aaa, gıdıklamak harika bir fikir olabilir! Bunların hiçbiri işe yaramazsa onu öfkelendirecek birşey bulmalı. Yok, yok.. Pek de eğlenceki…
Bir Kitapsavar Nasıl Kitapsever Olur 101😉 Albert’ın evi kitaplarla dolu. Annesi, babası, ablası kitap okumaya bayılıyor. Hele annesinin her ortamda ve her koşulda kitap okuyabilme yeteneği oldukça gelişmiş. Kitapların içinde hiç resim de yok. Sayfalarca, minicik yazılar.. Albert tam bir kitapsavar. Bu ne demek derseniz🤔 1-Kitapların resimlerine bakmaz. 2-Kokularına dayanamaz. 3-Onlara hiç katlanamaz. 4-Hediye gelen…
Çook sevimli bir hikaye😇 Kahramanımız küçük bir çocuk. Bir sonbahar mevsimi. Hava serinlemiş. Kızıl yapraklar sarmış her yanı. Çocuğun evi ormana çook yakın bir yerde. Fırında top kekler pişiyor. Kokusu pencereden salına salına yayılıyor. Ve bu kokuyu alan bir geyikçik yavaşça ormandan çıkıp eve doğru gelmeye başlıyor. Çocuk, geyikçiğin canı top kek çekmiş olabilir düşüncesiyle…
Duygular demişken😊 Öfkeyle ilgili çok sevimli bir kitap “Öfke Kuşları Orkestrası”. Aliş orkestra şefi olarak göz kırpıyor bize😉 Günlerden bir gün Aliş, çook sevdiği limonlu dondurmasını tam da yemek üzereyken yere düşürüverir. Eyvah! Hayat durur o an. Aliş bağırmaya başlar. Sakinleşemez bir türlü. Birden kanat sesleri duyar etrafında. O da ne! Bu kuşlar da nereden…
Dünya çok karmaşık bir yer.. Bu günlerde daha çok hissediyor, dile getiriyoruz belki. Sâfi de aynı şeyleri düşünüyor. Pek dile getiremiyor ama. Başka insanlardan farklı olduğunu biliyor. Bazen yabanıl, bazen sıradışı. Öyle zamanlar geliyor ki anlaşılmadığını düşündüğünde küçüldükçe küçülüyor. Peki o her zaman başkalarını anlayabiliyor mu? Hayır, tabii. Çok da zor birşey bu gerçi. Kendini…
Dün gece katıldığım Şiddetsiz İletişim Alıştırma Akşamı’nda konumuz duygulardı ve birlikteliğimiz bir şiirle başladı. Mevlânâ’nın “Misafirhane”si😍 “İnsan kısmı bir misafirhane, Her sabah yeni birisi gelir. Bir sevinç, bir bunalım, bir zalimlik, Aniden farkına varmak birşeyin, Hepsi beklenmedik misafir. Hepsini karşılayıp eyle! Evini vahşetle süpürüp, Bütün mobilyalarını boşaltan Bir kederler kalabalığı bile gelse. Her geleni alnının…
Bu kitabı ilk okuduğumda daha birkaç gün önce Şiddetsiz İletişim giriş eğitimine katılmıştım. Duymak, dinlemek, dinlediğimizi yansıtmak, dinlediğimiz kişiyi aynalamak, o “an”, “orada” olmaya dair konuşmuş, pratikler yapmıştık. Ve çok farklı pencereler açılmıştı ruhumda. Bu kitabı ilk önce kendim okudum. Hayran kaldım, çok duygulandım. Özellikle son sayfaları özlem duyduduğum konuları içeriyordu. Miniğe okuduğumda ise coştukça…
Önceki yazımda “Tarihi Değiştiren Kadınlar“dan, Valentina Tereshkova’dan bahsetmiştim. 1963 yılında Uzay Mekiği Vostok 6 ile uzaya giden ilk kadın🎉🚀 Ayda’ya ilham kaynağı olmuş mudur ne dersiniz😊 Ayda, adını Ay’dan aldı belki de. Gökyüzüne, yıldızlara tutkusu büyük. Onları seyrederken hayallere dalıp gidiyor😇 Merak ettikleri zihninde yıldızlar gibi yanıp sönüyor. Sorularının cevabını bulabilmenin tek bir yolu var,…
Sevimli bir farecik hikayesi var burada Sevdiğiniz bir arkadaşınızla yürüyüşe çıktığınızı düşünün. Birden içinizi bir sıcaklık kapladığını ve dudaklarınızdan “Sen benim en iyi arkadaşımsın.” sözünün döküldüğünü. Nasıl tatlı bir an, değil mi? Bir de arkadaşınızın da cevaben “Neden?” dediğini düşünün. Neler hissederdiniz? Verecek bir cevabınız olur muydu? İşte, farecik de bu soruyla karşılaştığında beyni adeta bomboştur.…
Çok, çok kıymetli bir hikaye ”Teneke Orman”. Bir zamanlar çook uzaklarda çöplerle dolu bir yer varmış, bu yerin ortasında da küçük bir ev ve o evin içinde de yaşlı bir adam. Yaşlı adam her gün çöpleri teek tek toplar, ayırır, gömer ya da yakar. Her gece de rüyasında muhteşem bir orman görür; ağaçlar, kuşlar, çiçekler..…