“Babam Yanımdayken”.. Öyle naif ki.. Çizimler, renkler, cümleler.. Sarıp sarmalıyor.. O minik kız çocuğu siz oluveriyorsunuz sanki.. Sonra cümleler, hatıralar, hayaller karışıyor.. Her ayrıntıya ayrı bir duygu gizlenmiş.. Sevgi, şefkat, arkadaşlık, dostluk, güven, özlem, fedakarlık,.. Bunu fark edince daha bir dikkatle bakıyorsunuz.. İnceden bir sızı bazen.. Belki geçmişe özlem, yeniden çocuk olabilmeye.. Belki “şu an”…
Bu haftasonu bol kucaklaşmalı, bol oyunlu geçsin, olmaz mı😉😍💗 Çocuklarımız sevildiklerini, değerli olduklarını hissetsinler. Biz de tekrar tekrar ifade edelim; sözlerimizle, dokunarak, oyunlarla. Baba ile Bir Gün kitabı izin gününü çocuklarıyla geçiren Baba Tilki’yi anlatıyor. Hepsiyle ayrı ayrı ilgileniyor. Onlarla yaşlarına, ilgilerine uygun oyunlar oynuyor.. Uçurtma uçuruyorlar, top oynuyorlar, kek pişiriyorlar, çeşitli yarışlar yapıyorlar. Yağmur…
“Arkadaşlarım bir çok kez, onları ağaca çıkarmamı istediler, ama hiçbir zaman bunu yapmadım. Kiraz ağacına, büyüyünce Corinna’yı tırmandıracağım bir tek; dedemin bana öğrettiği her şeyi ben de ona öğreteceğim. Bunu bir kez rüyamda gördüm; Corinna’yla birlikte dalların üzerinde takla atıyorduk; kiraz ağacı sarsılıp duruyordu, sanki gülüyordu. Evet, bu yalnızca bir rüyaydı; ama madem ağaçlar nefes…
Dün gece ilk kez Taş Kağıt Makas Atölyesinde sevgili Özge Lokman Hekim’i ve sevgili Ceyda Düvenci’yi dinleme fırsatım oldu. Çook keyifli bir sohbetti. Hatta dün geceki 6. buluşmalarıymış. Çocuk edebiyatı sohbetlerini çok seven biri olarak biraz üzüldüm açıkçası. Ama tüm canlı yayınların kayıtlı olduğunu öğrendiğimde çok mutlu oldum. Bugün fırsat buldukça eski kayıtları dinledim, notlar…
“Afrika’da Kaplan Yoktur” biliyor muydunuz? Ama bir zamanlar varmış. Taa Asya’dan gelmiş hem de. İsmi, Tigris. Tigris bir gün annesi uyurken çevreyi keşfetmek için yuvasından ayrılır. Fark etmeden de gittikçe uzaklaşır. Birden peşinde avcıları görünce ne yapacağını bilemez. Tigris kaçar, avcılar kovalar. Onlardan kurtulmayı başarır ama ne yazık ki yaralanmıştır. Bu sırada başka insanlar görür…
Ah Ponçikçiğim, seni biraz daha iyi anladım şu pandemi döneminde, özellikle de içinde bulunduğumuz bayram günlerinde. Senin durumundan biraz daha farklı gerçi yaşadıklarımız ama sonuç aynı. Doya doya sarılamıyoruz sevdiklerimize. Halbuki sarılmak tam bir şifa😍 Mutlu olduğumuzda, hüzünlendiğimizde, sürprizli bir haber alıp coştuğumuzda, kendimizi yalnız hissettiğimizde ne iyi gelir sarılmak. Mutluluk, coşku artar; hüzün ve…
Birkaç gün önce sanat atlasıyla çıkageldi minik. Sırayla okuyoruz. Bir de arada yazarın yönlendirdiği sayfalar oluyor. Konu bütünlüğü açısından oralara gidip geri dönüyoruz. Açtık kitabımızı. Caspar David Friedrich’te kalmışız. “Friedrich’in resimlerinde daha çok dağlara, uçsuz bucaksız denizlere, sise, ay ışığına ve arkası dönük insanlara rastlarız. Onun manzaralarında, manzaradan çok, ona bakan kişinin hislerini görüyoruz.” Müthiş…
Her okuyuşumda gözüme toz kaçırır bu sıcacık hikaye. Sayfalarda annemi, sonra kendimi gördüğümden belki. Anne demek bir kase çorba, sıcacık, nefis kokulu.. Bir tane daha kitap, hatta iki, üç tane daha.. Yaptığımız işe eklenen minik eller için yer açmak.. Emeklerine kıymet biçememek, hiçbirşeye değişememek.. Noktasını çizgisini, karalamalarını, resimlerini saklamalara doyamamak.. Az daha uyu-dinlen-ye-iç-oyna-gez-öğren-keşfet… Sonu gelmeyen…
Oğlumla birlikte okuduğumuz harika bir kitap daha. İkimiz de “Mucize”yi, August Pullman’ı, Auggie’yi çok sevdik. Hikayesinden çok etkilendik. Pek çok duygu ve düşünce kaldı geriye; farklı olmak, bedensel-zihinsel engellilik, aile ve toplum tarafından kabul görme, zorbalık, cesaret, fedakarlık, pes etmemek, şefkat, nezaket ve dahası. Kitap, yüzünde fiziksel bozukluklarla doğan ve sonrasında yirmi yedi kez ameliyat…
Büyük oğlumla birlikte keyifle okuduk “Şamatalı Köy Serisi”ni. Epey oldu gerçi. Resimdekileri çok sevdiğim bir arkadaşımın kızı için almıştık. Son basımı pek tatlı olmuş, ciltli, kutulu. Hatta son birkaç gündür küçük oğlumla okuyoruz seriyi. Şaşırarak, gülerek dinliyor. Birlikte köy hayali kuruyoruz. Ben de biraz köyde geçirdiğim çocukluğumdan bahsediyorum. Çok şamatalı olmasa da oldukça keyifli zamanlardı. Seri,…