“Babam Yanımdayken”.. Öyle naif ki.. Çizimler, renkler, cümleler.. Sarıp sarmalıyor.. O minik kız çocuğu siz oluveriyorsunuz sanki.. Sonra cümleler, hatıralar, hayaller karışıyor.. Her ayrıntıya ayrı bir duygu gizlenmiş.. Sevgi, şefkat, arkadaşlık, dostluk, güven, özlem, fedakarlık,.. Bunu fark edince daha bir dikkatle bakıyorsunuz.. İnceden bir sızı bazen.. Belki geçmişe özlem, yeniden çocuk olabilmeye.. Belki “şu an”…
Bu haftasonu bol kucaklaşmalı, bol oyunlu geçsin, olmaz mı😉😍💗 Çocuklarımız sevildiklerini, değerli olduklarını hissetsinler. Biz de tekrar tekrar ifade edelim; sözlerimizle, dokunarak, oyunlarla. Baba ile Bir Gün kitabı izin gününü çocuklarıyla geçiren Baba Tilki’yi anlatıyor. Hepsiyle ayrı ayrı ilgileniyor. Onlarla yaşlarına, ilgilerine uygun oyunlar oynuyor.. Uçurtma uçuruyorlar, top oynuyorlar, kek pişiriyorlar, çeşitli yarışlar yapıyorlar. Yağmur…
“Arkadaşlarım bir çok kez, onları ağaca çıkarmamı istediler, ama hiçbir zaman bunu yapmadım. Kiraz ağacına, büyüyünce Corinna’yı tırmandıracağım bir tek; dedemin bana öğrettiği her şeyi ben de ona öğreteceğim. Bunu bir kez rüyamda gördüm; Corinna’yla birlikte dalların üzerinde takla atıyorduk; kiraz ağacı sarsılıp duruyordu, sanki gülüyordu. Evet, bu yalnızca bir rüyaydı; ama madem ağaçlar nefes…
Dün gece ilk kez Taş Kağıt Makas Atölyesinde sevgili Özge Lokman Hekim’i ve sevgili Ceyda Düvenci’yi dinleme fırsatım oldu. Çook keyifli bir sohbetti. Hatta dün geceki 6. buluşmalarıymış. Çocuk edebiyatı sohbetlerini çok seven biri olarak biraz üzüldüm açıkçası. Ama tüm canlı yayınların kayıtlı olduğunu öğrendiğimde çok mutlu oldum. Bugün fırsat buldukça eski kayıtları dinledim, notlar…
Cömertlik nedir, ne kadar cömertsiniz hiç düşündünüz mü? Mesela bir ağaç kadar cömert olabilir misiniz? Bir elma ağacı örneğin.. Hikayedeki gibi.. Yapraklar oyuncak; gövde tam tırmanmalık; dallar salıncak; elmalar yemelik; gölge dinlenmece, uyumaca.. Kimin için mi😉 Minik bir çocuk için.. Ağaç ve çocuk çok sever birbirlerini. Mutludurlar. Derken “zaman” girer aralarına. Çocuk büyür. çocuk olmayı,…
Bir önceki posttaki “Afrika’da Kaplan Yoktur” doğal hayatı korumaya ve doğaya karşı sorumluluklarımıza dikkat çekiyordu. “Dağ Kaşındı” da bize bu konuda farklı bir bakış açısı sunuyor. Özellikle doğadan uzak kaldığımız şu son zaman diliminde daha anlamlı oldu bizim için bu kitabı okumak. Doğanın kendini onardığını, iyileştiğini gözlemliyoruz. Bir taraftan umut veriyor elbette bu gelişmeler ama…
Ah Ponçikçiğim, seni biraz daha iyi anladım şu pandemi döneminde, özellikle de içinde bulunduğumuz bayram günlerinde. Senin durumundan biraz daha farklı gerçi yaşadıklarımız ama sonuç aynı. Doya doya sarılamıyoruz sevdiklerimize. Halbuki sarılmak tam bir şifa😍 Mutlu olduğumuzda, hüzünlendiğimizde, sürprizli bir haber alıp coştuğumuzda, kendimizi yalnız hissettiğimizde ne iyi gelir sarılmak. Mutluluk, coşku artar; hüzün ve…
Eğlenceli bir ilk okuma serisi daha😊 Dün paylaştığım seriye nazaran metin daha yoğun. Okumayı biraz ilerletmiş yavrular daha da zevk alabilirler. Kaya 6 yaşında ve okula başlıyor. Seri Kaya’nın okul maceralarını konu alıyor. . İlk günden itibaren😉 Macera demişken, gerçekten de her bölümde absürd, komik, bazen gizemli, çoğu kez şaşırtan, bolca güldüren…
Eski dostlar💗🎶 Dün paylaştığım “Temiz“den sonra yıllar önce tanıştığımız, çok severek okuduğumuz kitaplar düştü aklıma. Birkaç gün hasret giderelim ne dersiniz😉 Bugünkü konuğumuz “Yetenek Yarışması”. Kütüphanede tanışmıştık onunla ilk kez. Hikaye, kurgu hem sevimli hem eğlenceli. Çevirisi ise kesinlikle harika. O kadar çok sevdik ve okuduk ki kitaplığımızda da olmasını istedik. Dört kafadar yetenek yarışması…
Farklı bir anne.. Acayip fikirli, renkli, çılgın kıyafetli😄 Kızı ise bu konuda biraz dertli. Her gün okul çıkışında onu nasıl bir sürprizin beklediği konusunda ise çokça kaygılı😅 Hava yağmurluysa annesi akvaryumdaki balıkları gezmeye çıkarmış olabilir! Diğer tüm anneler şemsiyelerini açmış çocuklarını beklerken onun annesi ters çevrilmiş bir şemsiye içinde balıklarla onu karşılayabilir. Baharın gelişini kutlamak…