4 Nisan Dünya Sokak Hayvanlarını Koruma Günü‘nde farkındalık yaratacak bir kitap daha, Arkadaşlık Beklemez. Kitaplara ve kedilere bayılan on yaşında bir kız çocuğu Maxime. Yazar ve çizer o kadar güzel anlatmış ki bunu🥰 Yetişkin dünyasına, eğitim hayatına güzel eleştirileri var. Metinlerarasılığı çok sevdiğimden bahsetmişimdir. Yukarıda sayfada “Küçük Prens“e yapılan gönderme bu eleştirilerin üzerine süper olmuş.…
Frida ile Mandalina 4 Nisan Dünya Sokak Hayvanları Günü‘nde farkındalık yaratacak bir barınak hikâyesi. Yaşlılığı, farklılıkları sevgiyle ve mizahla kucaklayan kalbinizi ısıtacak bir kitap🥰 Tıpkı Arkadaşlık Beklemez gibi. Frida pek çok kişinin ne yazık ki sahiplenmeyi istemeyeceği kadar yaşlı bir barınak köpeği. Ama o bunu o kadar çok istiyor ki. Onu çok seven arkadaşları da…
Minicik bir damlanın değişen, dönüşen, her defasında yeni süprizlerle onu şaşırtan yolculuğunu anlatıyor bize “Nehir Olmak İsteyen Damlacık”💙 Damlacık kendi hikâyesini yazma, yaşama konusunda biraz tereddütlü. Korkuyor da. Annesine onunla gitmek istediğini söylediğinde annesi ona “Seni yanıma almayı çok isterdim, bundan emin olabilirsin. Ama artık kendi yolunu bulma zamanın geldi.” der. Minik damlacığın sorularını, korkularını,…
“Geçip giden zamanları Bir yerlerde bulsam”🎶🎶 Zamanın akıp gittiğini hissedebiliyor musunuz? Avuçlarımızdan kayıp gidiyor. Koşuyoruz peşinden ama yakalamak ne mümkün. Hayal kırıklığıyla, şaşkınlıkla, kimi zamanda öfkeyle bakakalıyoruz ardından. Emit gibi. Kimsenin onunla oyun oynamaya vakti olmadığını fark ettiğinde başlıyor her şey. Emit bir yandan gözlem yapıyor, diğer yandan da sorular sorarak algılamaya çalışıyor zamanı. Zaman…
Dün “Kıyıya Vuran Kız”ı okurken çok duygulanmıştım. Çünkü pek çok şey hâlâ çok taze. Kimsesizlik, yalnızlık, sevgiye, ilgiye, dostluğa duyulan ihtiyaç. Harika bir hikâyeydi. Sonrasında gerçeklerden biraz uzaklaşabileceğim bir kitap okumak istedim. Hem büyük oğlum hem de eşim iki yıl kadar önce okumuş ve çok beğenmişlerdi. Ben de buna güvenerek başladım. Ama şu cümleleri okuduğumda…
Arkadaşlık, paylaşmak, yardımlaşmak, kucak açmak, destek olmak kavramlarını yeniden tanımlıyoruz, yaşıyoruz. “Ne yapabilirim, nasıl yapabilirim?” soruları dönüp duruyor sürekli zihnimde. Cüneyt’in sınıfına depremi bölgesinden üç, büyük oğlumunkine ise beş öğrenci geldi. İki hafta önce okul tarafından bilgilendirildikten sonra yukarıdaki kavramlar üzerinden sohbet ettik. Ara ara ya bizim sorularımızla ya da onlar bu konuyu açtıklarında konuşuyoruz.…
Sevgiye, şefkate, duymaya-duyulmaya, anlamaya-anlaşılmaya, kendimizi ifade etmeye, karşımızdakinin kendisini ifade etmesine alan açabilmeye, duygularımızı, ihtiyaçlarımızı fark etmeye, anlamlandırmaya en çok gereksinim duyduğumuz günlerden geçiyoruz. İletişim noktasında yaşanan pek çok sıkıntıyı, bunu sebep olduğu zorlu süreçleri, sonuçları yaşadık, gördük, duyduk, izledik. Hem kendimizle hem de karşımızdakiyle iletişimimizde; yüz yüze ve sanal ortamda; bireysel, grup olarak ve…
“Tek Başıma Okumaktan Korkuyorum” Sizde neler çağrıştırıyor bu cümle? Okumayı öğrenmiş ama hâlâ ona kitap okunmasını ya da birlikte okumayı isteyen bir çocuk canlanıyor mu? Tek başına okumak büyümenin bir göstergesi mi? Özgürleştirir mi çocuğu? Yoksa birlikte kitap okunan o kıymetli zamanların sona ermesi hayal kırıklığı mı oluşturur? Harfler, sayılar, hesap makinesi yutmak, ayaklı sözlük…
Bir de spesifik hayallerimiz var😇 Mesela Florance bir köpek istiyor. Nasıl bir köpek olduğu hiç önemli değil. Ona baksın, onu beslesin, onunla koşsun, oynasın yeter ki😍 Florance bir köpeği olmasını ne kadar istese de, türlü sözler verse de annesi ve babası ikna olmaz. Buna rağmen parka her gittiğinde gözleri çevreyi taramaya devam eder. Keşke…
Geçtiğimiz günlerde “Virginia Woolf’tan Yazma Dersleri”ni okurken bir öğrenci oldum yeniden. O kürsüde, ben sırada. Yazar, Woolf’un sözlerini ve anılarını öyle iyi serpiştirmiş ki metne.. Samimi bir çalışma. Ardından daha önce okuduğum “Kendine Ait Bir Oda”da altını çizdiğim yerleri ve yıllar önce aldığım dergide Woolf hakkındaki yazıları okudum. Woolf’un satırlarında, düşüncelerinin koridorlarında gezindim. Virginia Woolf…