“Bir şair gelip Elçin’i buldu ve ona kendi içini görmesine, belki kendini daha iyi anlamasına, hatta belki de kendini daha az yalnız hissetmesine yardımcı olan bir ayna tuttu.” Biz hayatın keşmekeşi içinde savrulurken sanatçılar “an”ın peşine düşerler. Bir hareketi, bir duyguyu, bir nesneyi, bir ışığı, bir rengi alırlar ve onu-onları dönüştürürler. Sonsuz olasılıklar🤩 Sanatçılar gösterir,…
“Geçip giden zamanları Bir yerlerde bulsam”🎶🎶 Zamanın akıp gittiğini hissedebiliyor musunuz? Avuçlarımızdan kayıp gidiyor. Koşuyoruz peşinden ama yakalamak ne mümkün. Hayal kırıklığıyla, şaşkınlıkla, kimi zamanda öfkeyle bakakalıyoruz ardından. Emit gibi. Kimsenin onunla oyun oynamaya vakti olmadığını fark ettiğinde başlıyor her şey. Emit bir yandan gözlem yapıyor, diğer yandan da sorular sorarak algılamaya çalışıyor zamanı. Zaman…
Eleştirel düşünme, soru sorma, sorgulama hayatımızın vazgeçilmez bir parçası olsa… Olsaydı… “Hayır” diyebilmek, herkese, her şeye rağmen kendin olabilmek, kendi yolunu seçme özgürlüğüne sahip olduğunu bilmek ve harekete geçmek… Erdemli, cesur hareketler… “Sürü” çocuklarla felsefe soruşturmalarında uyaran olarak kullanılan çok kıymetli bir kitap. Yaşsız kitaplardan. Felsefe de öyle👌 Hatta biz yetişkinlerin daha da çok ihtiyacı…
“Cevizler düşer, kuşlar uçar. İyi ki tersi doğru değil. Yoksa bir cevize yem olabilirdim.” “Peki ya insanlar?” “Küçük odalarda oturup düşünürler,” dedi Roko.” Okumak diyoruz ya. Hayatı okumak konusunda ne düşünüyorsunuz? Hayat size neler fısıldıyor? Hangi soruları soruyorsunuz? Neleri sorguluyorsunuz? “Roko ile Konuşmalar” şehir yaşamında çocuk olmak eleştirisiyle başlıyor. Apartman hayatı. Çok yoğun çalışan anne…
Cömertlik nedir, ne kadar cömertsiniz hiç düşündünüz mü? Mesela bir ağaç kadar cömert olabilir misiniz? Bir elma ağacı örneğin.. Hikayedeki gibi.. Yapraklar oyuncak; gövde tam tırmanmalık; dallar salıncak; elmalar yemelik; gölge dinlenmece, uyumaca.. Kimin için mi😉 Minik bir çocuk için.. Ağaç ve çocuk çok sever birbirlerini. Mutludurlar. Derken “zaman” girer aralarına. Çocuk büyür. çocuk olmayı,…
Farklı bir anne.. Acayip fikirli, renkli, çılgın kıyafetli😄 Kızı ise bu konuda biraz dertli. Her gün okul çıkışında onu nasıl bir sürprizin beklediği konusunda ise çokça kaygılı😅 Hava yağmurluysa annesi akvaryumdaki balıkları gezmeye çıkarmış olabilir! Diğer tüm anneler şemsiyelerini açmış çocuklarını beklerken onun annesi ters çevrilmiş bir şemsiye içinde balıklarla onu karşılayabilir. Baharın gelişini kutlamak…
Birkaç gün önce sanat atlasıyla çıkageldi minik. Sırayla okuyoruz. Bir de arada yazarın yönlendirdiği sayfalar oluyor. Konu bütünlüğü açısından oralara gidip geri dönüyoruz. Açtık kitabımızı. Caspar David Friedrich’te kalmışız. “Friedrich’in resimlerinde daha çok dağlara, uçsuz bucaksız denizlere, sise, ay ışığına ve arkası dönük insanlara rastlarız. Onun manzaralarında, manzaradan çok, ona bakan kişinin hislerini görüyoruz.” Müthiş…
Çok severek okuduğumuz Janell Cannon’un kaleminden üçüncü kitabımız ”Stellaluna”. Çok yakın bir zamanda Kuraldışı Yayıncılık tarafından dilimize de çevrildi. Kesinlikle tavsiye ederim. ”Stellaluna”, yavru bir meyve yarasası. Annesi her gece ona yiyecek getirmektedir. Bir gece bir baykuşun saldırısına uğrarlar ve Stellaluna uçmayı tam olarak bilmediğinden dallardan aşağı düşmeye başlar. Bir taraftan da annesine seslenir ama…
Çok severek okuduğumuz Janell Cannon’un kaleminden ikinci kitabımız ”Pinduli”. ”Pinduli” konusu ve kurgusuyla çok etkilendiğim kitaplardan biri. Çölde gezintiye çıkan Pinduli, birçok hayvanla karşılaşır ve hepsi onunla dalga geçer. Onlara göre, kulakları çok büyük, tüyleri çok dik ve tüylerindeki şekiller simetrik değildir. Pinduli, duyduğu her sözle kendini daha da kötü hisseder. Oradan uzaklaşır. Önce kulaklarını…
Bazı kitapları yazmak için ertelediğimi fark ediyorum. Anlatamamaktan endişe ediyorum sanırım. Kelimeler havada uçuşuyor ve ben yakalayamıyorum. “Boşluk” ve “İncelikli Şeyler“de böyle olmuştu. “Mutluluk Bir Tilkidir” de onlar gibi. Her okuyuşumda farklı bir kelime, çizim, ayrıntı alıp götürüyor beni. “Küçük Prens”i, biraz “Kumkurdu”nu hatırlıyorum. Hayret ve hayranlıkla teslim oluyorum. O yüzden yazacaklarım bugün, şu anda…