Annelik ve kaygı.. “Ahh!” dediğinizi duyar gibiyim. Hele bugün. Minik kuzumun anasınıfında, yeni okulunda ilk günüydü. Bu süreci ne kadar farkındalıkla, sükunetle, kabulle geçirmeye çalıştıysam da birazcık da olsa aklım onda kaldı.
Kitabımızın kahramanı küçük bir çocuk. İsmi Memo. Memocuk biraz hasta ve annesinin de bir toplantıya gitmesi gerekiyor.
Memo’nun babası “Endişelenme, çok iyi bakarım ona.” dese de bu mümkün mü? Ayrılırken yavrusunu öpüyor ve “Aklım Memo’da kaldı.” diyor. Ve bu cümle Memo’nun zihninde dönüyor, dolaşıyor, bambaşka anlamlara bürünüyor. Soyut kavramları anlaması için yaşı biraz küçük tabi. Annesinin aklı onda mı kaldı? Annesi akılsız ne yapacak? Eve dönüş yolunu nasıl bulacak? Ya onları bir daha hiç hatırlamazsa! Memo ne yapsa ne etse de annesine aklını geri verse?
Memo’nun bir fikri var neyse ki. Bir de yardım edecek arkadaşı. Öpücük, örümcek, ağlar ve tavuk suyuna çorba. Yani mutlu son!
Çok, çok sevimli bir hikaye. Çocukların hayal gücüne, hayata bakışına, sorunlara çözüm bulma yöntemlerine hayranım.
“Annemin Aklı Bende Kaldı” Özge Bahar Sunar’ın kaleminden, Mert Tügen’in çizimleriyle, Nesin Çocuk Kitaplığı’ndan.
