Emeğin, paylaşmanın, hayal kurmanın ve bunu gerçekleştirmek için adım atmanın; satın almak yerine denemenin, yeni tecrübeler kazanmanın ve sahip olduklarımızın değerine vurgu yapan çok, çok güzel bir hikaye “Ağaç Kale”. Ayaz’ın yeni evinin bahçesindeki koccaman akçaağaç onu hemen hayal dünyasına çeker. Babasına birlikte bir ağaç kale yapmayı teklif eder. Babası inşaattan pek anlamasa da oğlunun…
“Arkadaşlarım bir çok kez, onları ağaca çıkarmamı istediler, ama hiçbir zaman bunu yapmadım. Kiraz ağacına, büyüyünce Corinna’yı tırmandıracağım bir tek; dedemin bana öğrettiği her şeyi ben de ona öğreteceğim. Bunu bir kez rüyamda gördüm; Corinna’yla birlikte dalların üzerinde takla atıyorduk; kiraz ağacı sarsılıp duruyordu, sanki gülüyordu. Evet, bu yalnızca bir rüyaydı; ama madem ağaçlar nefes…
“Masallar iyileştirebiliyor. Çocukların dertlerini, korkularını biraz soyutlayarak; başkasının hikayesi olarak ortaya koyup tartışarak onlara yardım edebiliriz. Hayatta her meseleyi çözemeyiz; ama masallar sayesinde yaşadıkları sıkıntılarla nasıl baş edebileceklerini gösterip olasılıklar sunabiliriz.” diyen yazar tam da bu noktadan yola çıkarak ilk olarak kızına anlatmış bu masalı. Bu masal bir dostluk masalı esasen. Ama hakiki bir dosta…
“Karanlıkta bile hayal kurabilirim. O zaman tüm ışıklar YANAR! HAVAİ FİŞEKLER PATLAR! Kafamın içindeki sesleri dinlerken ışıklar gözlerimin önünde canlanıverir.” Enerji, renk, hayat ve tabi bool bol hayal dolu bir kitapla yeni bir haftaya merhaba. Hayalperestlerin el kitabına bi göz atalım mı? Aklımızı uçurup götüren, notalarla kovalamacılık oynatan, müzik duyunca dansa kaldıran, bulutlardan gemiler yaptıran,…
“Hasret, dediler, kalbimizde yaşar. Ama Max, bunu çok daha iyi biliyordu: Vücudu milyarlarca hücreden oluşuyordu ve bu hücrelerin her biri canını yaktığına göre, bu bir tek şu anlama gelebilirdi: Hasret, içinde herşeyi sarmıştı.. Ve eğer ruhu da hücrelerden oluşuyorsa, o zaman gayet tabii hasret oraya da yerleşirdi; çünkü Max’ın her yanını tam anlamıyla kaplamıştı.” Kitabı…
“Hihulihulihuli, hihulihulihuli” diyerek gülen, şaşırdığında, mutlu olduğunda, birşeyler düşündüğünde gözlerinde meşe palamutları beliriveren Bay Fısıltı’yla tanışmak ister misiniz? Haydi önce Kuzey Ormanı’na, sonra da ormanın en yaşlı ve en büyük ağacı olan sekoyaya… Bu ağaç aslında bir kütüphane biliyor musunuz? Muhteşem öyle değil mi? Bay Fısıltı yıllardır burada çalışıyor. Ama artık epey yaşlanmış. İşler de…