Ömür dediğin… Saniyelerin dakikalara, saatlere, yıllara evrildiği, mevsimden mevsime kavuşan kıymetli anların bütünü. Bir kalp atışı, güneş ışınının tenimize dokunuşu, Ay’ın hâlden hâle girişi, kış için hazırlık, bahara kavuşma, çiçeklerini kokladığımız elma ağacının mis kokulu elmalarla bize sunduğu ziyafet, mercan kayalıklarının su altında inşa ettiği masalsı dünya, yüzyıl bitkisinin yaşama veda etmeden önce tüm ömrünü…
Ömür dediğin… Saniyelerin dakikalara, saatlere, yıllara evrildiği, mevsimden mevsime kavuşan kıymetli anların bütünü. Bir kalp atışı, güneş ışınının tenimize dokunuşu, Ay’ın hâlden hâle girişi, kış için hazırlık, bahara kavuşma, çiçeklerini kokladığımız elma ağacının mis kokulu elmalarla bize sunduğu ziyafet, mercan kayalıklarının su altında inşa ettiği masalsı dünya, yüzyıl bitkisinin yaşama veda etmeden önce tüm ömrünü…
“Örümcek Ağı”, @cocuklarkitaplarejderhalar ın son bölümünde ele alınmıştı. Editörlüğünü yaptığım @maya.dergi nin gelecek sayısının teması da çocuk edebiyatında hayvan karakterler olunca bu güzel kitabı bir kez daha paylaşmak istedim. Fern ve Wilbur Fern isimli küçük bir kız Wilbur isimli yavru bir domuzun, çok zayıf olduğu gerekçesiyle babası tarafından vurulmasına engel olur. Onu besler, büyütür. Bir süre sonra da Fern’in…
PRENS MOMO Unutmak, hatırlayamamak…Belleğin saklambaç oynaması diyebilir miyiz buna? Saklambaç oynaması ama sonra sonsuza kadar saklandığı yerden çıkmaması. Yakınlarda beni çok sarsan iki grafik roman okudum, “Kırışıklıklar” ve “Parantez”. İlkinde alzheimer nedeniyle, ikincisinde ise beyin tümörü nedeniyle yaşanan hafıza kaybı çarpıcı bir şekilde ele alınıyordu. Hemen ardından okuduğum “Prens Momo” ile ise bir çocuğun bakış…
“Arkadaşlarım bir çok kez, onları ağaca çıkarmamı istediler, ama hiçbir zaman bunu yapmadım. Kiraz ağacına, büyüyünce Corinna’yı tırmandıracağım bir tek; dedemin bana öğrettiği her şeyi ben de ona öğreteceğim. Bunu bir kez rüyamda gördüm; Corinna’yla birlikte dalların üzerinde takla atıyorduk; kiraz ağacı sarsılıp duruyordu, sanki gülüyordu. Evet, bu yalnızca bir rüyaydı; ama madem ağaçlar nefes…
“Yolculuk”, birçok yolcunun, yolculuğun hikayesi. Ülkelerinden ayrılmak zorunda kalan insanların hikayelerinin küçük bir özeti. Çizimler muhteşem. Yer yer şiddetli. Çünkü gerçek de böyle. Adeta bir sessiz kitap. Deniz kenarında vakit geçiren bir aile. Deniz kapkara. Sonra savaş başlıyor. Ve kapkara eller şehri yıkıyor. “Sanki dünyanın bütün ışıklarını söndürüyorlardı.” diyor yazar. Sonra yine kara…
“Ekşilina’nın Hayret Verici Maceraları”nı okudum. İkinci kez. Duygusal bir yolculuktu. Pek çok konu, alt başlık vardı. Aile, dostluk, bağlar,.. Ama temelinde Ekşilina’nın çok ağır bir hastalığa yakalanan annesinin vefatına kadarki süreç anlatılıyor. Yıkılma, toparlanma, eriyip gitme, çare arama, isyan, umut, kayboluş, her “an”a, her anıya sarılma ve son. Öyle güzel, öyle özel ki.. Hem kurgusu,…
“Arkadaşlarım bir çok kez, onları ağaca çıkarmamı istediler, ama hiçbir zaman bunu yapmadım. Kiraz ağacına, büyüyünce Corinna’yı tırmandıracağım bir tek; dedemin bana öğrettiği her şeyi ben de ona öğreteceğim. Bunu bir kez rüyamda gördüm; Corinna’yla birlikte dalların üzerinde takla atıyorduk; kiraz ağacı sarsılıp duruyordu, sanki gülüyordu. Evet, bu yalnızca bir rüyaydı; ama madem ağaçlar nefes…