En masumundan, en tatlısından bir dostluk ve yardımseverlik hikayesi “Mine’nin Buzdolabı”. Yetenekler ve ihtiyaç sahibine yardım etmek konularına çocuk gözüyle, çocuk samimiyetiyle yaklaşıyor yazar. Hikaye başından sonuna kadar bu konular üzerinden ilerliyor. Ve çok hoş ayrıntılar, çok nahif dokunuşlar ve hepsinin temelinde ise iki küçük kızın dostluğu var❤ Safiye çok iyi bir koşucu; Mine ise…
Bir yardımseverlik ve paylaşma hikayesi daha❤ Hem de koşulsuz, sorgusuz, karşılıksız , hiç tanımadığı kişilere ve sahip olduğunun en güzeliyle. Bu güzel kitabı da sevgili Döndü hatırlattı😍 İyi ki😊 Memo kasabanın en pasaklı deviymiş, ta ki bir gün güzel giysiler satan bir dükkan görüp kendine birşeyler seçinceye kadar. Birden kasabanın en şık devi oluverir Memo.…
Bugün uzaktan eğitim kapsamında miniğe verilen ödevlerden biri “Dünya Su Günü”ne dair bilgiler ve farkındalık çalışmalarıydı. Suyun hem hayatımızdaki hem de dünyamız için önemine dair okuduk, konuştuk, resim yaptık. Gönderilen notlarda suyun tasarruflu kullanımına dair tavsiyeler de vardı. Bunları okurken aklıma bu güzel kitap geldi😊 “Dünyamızı Seviyorum” diyorsak dünyamız için neler yapabiliriz? Çocuk diliyle, çocuksu…
Duygular demişken😊 Öfkeyle ilgili çok sevimli bir kitap “Öfke Kuşları Orkestrası”. Aliş orkestra şefi olarak göz kırpıyor bize😉 Günlerden bir gün Aliş, çook sevdiği limonlu dondurmasını tam da yemek üzereyken yere düşürüverir. Eyvah! Hayat durur o an. Aliş bağırmaya başlar. Sakinleşemez bir türlü. Birden kanat sesleri duyar etrafında. O da ne! Bu kuşlar da nereden…
Dünya çok karmaşık bir yer.. Bu günlerde daha çok hissediyor, dile getiriyoruz belki. Sâfi de aynı şeyleri düşünüyor. Pek dile getiremiyor ama. Başka insanlardan farklı olduğunu biliyor. Bazen yabanıl, bazen sıradışı. Öyle zamanlar geliyor ki anlaşılmadığını düşündüğünde küçüldükçe küçülüyor. Peki o her zaman başkalarını anlayabiliyor mu? Hayır, tabii. Çok da zor birşey bu gerçi. Kendini…
Dün gece katıldığım Şiddetsiz İletişim Alıştırma Akşamı’nda konumuz duygulardı ve birlikteliğimiz bir şiirle başladı. Mevlânâ’nın “Misafirhane”si😍 “İnsan kısmı bir misafirhane, Her sabah yeni birisi gelir. Bir sevinç, bir bunalım, bir zalimlik, Aniden farkına varmak birşeyin, Hepsi beklenmedik misafir. Hepsini karşılayıp eyle! Evini vahşetle süpürüp, Bütün mobilyalarını boşaltan Bir kederler kalabalığı bile gelse. Her geleni alnının…
Çok, çok kıymetli bir hikaye ”Teneke Orman”. Bir zamanlar çook uzaklarda çöplerle dolu bir yer varmış, bu yerin ortasında da küçük bir ev ve o evin içinde de yaşlı bir adam. Yaşlı adam her gün çöpleri teek tek toplar, ayırır, gömer ya da yakar. Her gece de rüyasında muhteşem bir orman görür; ağaçlar, kuşlar, çiçekler..…
Son paylaşımlarımdaki kitaplar, farklı olmak, farklılıklara saygı duymak, tanımak, empati kurmak, yardım etmek, destek olmak üzerineydi. “Gezegen Willi” de bunlardan biri ve yine gerçek bir yaşam öyküsü. Yazar Bürte Miller oğlu Willi’yi anlatıyor bize. Başka bir gezegenden gelen oğlunu. Doğduğu günden itibaren farklı zorluklarla karşılaşıyorlar. Tüm bebeklerin yapabildiği hiçbir şeyi yapamıyor Willi. Süt içemiyor, kendi…
“Yolsulluk, yalnızca yiyecek ve barınak eksikliği değildir. Yoksulluk, “hiç kimse” olma duygusudur, kimlik eksikliğidir.” Gerçek yaşamı anlatan müthiş bir kitap daha👌 “İşte Bu Benim Bir Günüm“den yola çıkarak farklılıklara saygı duymaktan, farklı olanı tanımanın çocukların empati yeteneğini geliştireceğinden bahsetmiştim. “Hayta” bize tüm bunların farklı bir boyutunu sunuyor. Maddi yetersizliklerin hayatı nasıl etkilediğini, bu dezavantajlı ortamın…
“Herkese yer var.” demişti son paylaştığım kitap. Bunu bilmemenin ya da görmezden gelmenin ise kavgalar, anlaşmazlıklar, savaşlara sebep olduğunu ifade etmişti. Başka bir yol olabilir mi? Herkesin birbirini kabullenebileceği, birlikte barış içinde yaşayabileceği bir dünya olabilir mi? Bu kitabı okuduğumuzda zihnimde, kalbimde canlanan şunlardı. Hepimiz biriz, insanız. İhtiyaçlarımız ortak. Sevinçlerimiz, üzüntülerimiz, acılarımız, korkularımız ortak. Geçmiş,…