Ah bu uyumak istemeyen babalar😅 Ne yapacağız onlarla😄
Her gün aynı hikaye, “Uyumak istemiyorum.”
Küçük çocuk nazikçe anlatmaya çalışıyor önce. Ama sonra ipin ucu kaçıyor. Yok, aslında kaçan baba😄
Koşturuyor, hatta amuda kalkıyor!
Küçük çocuk bir hikaye okumayı teklif ediyor. Uykuya yumuşacık bir geçiş. Babası, çocuğun dizlerine oturuyor. Çok sevimli ve komik bir tablo😊
Hikaye bitene kadar ama.
Çünkü sonrasında bir hikaye daha istiyor. Çok da masum.
Dayanamayıp okuyor çocuk. Sonra bir tane daha istiyor. Ama fazla da abartmamalı. Yoksa tünelin sonundaki ışığı, pardon, uykuyu görmeleri imkansız olabilir. Son bir gayretle baba yatağa yatırılır. Çocuk da yatağına geçer.
Ama kapıda süt dökmüş kedi misali baba beliriverir.
En iyisi o uyuyana kadar başında beklemek. İyi geceler-kocaman bir öpücük-pofidik bir ayı- ışığı kapatmak için elini uzat- lütfen kapatma-peki. Babalar kocaman ve güçlü olsalar da karanlıktan korkabilirler. O yüzden koridorun ışığını açık bırak-mutlu son😍
Yukarıdaki sahneler kimlerin evinde yaşanıyor, hatta her gece tekrarlanıyor? Ben hemen elimi kaldırıyorum🙋🏽♀️😄
Çok, çok tatlı bir kitap😊 Alalı öyle çok zaman oldu ki. Dün, daha önce paylaşmadığımı fark ettiğimde çok şaşırdım. O gün, bugünmüş😇
Tüm uyumak bilmeyen BABAlara sevgilerimle😍 Yoksa ÇOCUKlara mı demeli😉
”Babam Uyumak Bilmiyor”, Coralie Saudo’nun kaleminden, Kris Di Giacomo’nun çizimleriyle ve Uçanbalık Yayınları’ndan.
Serinin diğer kitabını da okumalısınız: Babam Yerinde Durmuyor 😄
